Kuuk slaat zijn vleugels uit!
Op de boerderij was mama Kip druk bezig met het verzorgen van de eitjes, die een voor een uitkwamen. Ze telde snel: onder haar veren zaten al acht schattige kuikens. Maar één kuiken trok meteen de aandacht. Tussen alle zwartgevederde kuikens zat één lichtbruin met grijs exemplaar. Wat een bijzondere kleur!
Al snel werd duidelijk dat hij niet alleen een bijzondere kleur had, maar ook een bijzonder karakter. Hij was stiller dan de rest, en als mama met haar kuikens ging scharrelen, liep dit kleine mannetje, Kuuk genaamd, altijd de andere kant op. Kuuk deed alles op zijn eigen manier, anders dan de rest. Soms leek het wel alsof hij zich altijd verschool en nergens bij wilde horen.
Mama Kip probeerde hem zo goed mogelijk bij alles te betrekken, maar wat ze ook deed, niets hielp. Kuuk deed nergens aan mee, tot groot verdriet van mama Kip.
Op een dag liet ze hem maar alleen, net zoals hij zelf leek te willen. Al snel was kleine Kuuk helemaal op zichzelf aangewezen. Soms leek het zelfs alsof hij er helemaal niet meer was. Totdat hij uit het niets weer tevoorschijn kwam om een hapje te eten of in zijn eentje rond te scharrelen.
De andere kippen uit de kippenclub vonden hem maar een rare snuiter. Hij leek helemaal niet op hen en deed nooit mee met hun gezamenlijke gescharrel.
Kuuk werd groter en groter en groeide uit tot een prachtige haan. Maar vrienden had hij nooit gemaakt.
Miloe zag het allemaal van een afstand gebeuren en kreeg medelijden met Kuuk. Op een dag vroeg ze hem: “Zeg Kuuk, ben jij eigenlijk wel gelukkig?”
Kuuk keek haar aan en schudde zijn kop. “Ik voel me eenzaam en daardoor eigenlijk niet echt gelukkig,” zei hij. “Eerder voel ik me verdrietig. Ik heb het gevoel dat ik nergens bij hoor.”
Miloe werd er zelf verdrietig van en besloot hulp te zoeken bij Spekkie.
Na een kort gesprek was het duidelijk: Miloe zou Kuuk ophalen en hem naar Spekkie brengen.
Niet veel later stonden Spekkie en Kuuk samen in het weiland. Miloe keek vol spanning van een afstand toe. Wat zou ze blij zijn als dit zou werken!
Lang hoefde Spekkie niet na te denken. Er volgde een fijn gesprek en Miloe zag hoe Kuuks oogjes steeds vrolijker werden. Opeens wist Kuuk wat hem te doen stond.
Samen met Miloe maakte hij enthousiast een plan. Hij kreeg weer vertrouwen in de toekomst en zijn verdriet maakte plaats voor opluchting. Ze werkten alles tot in detail uit: Kuuk zou zijn vleugels uitslaan en op zoek gaan naar kippenvrienden die écht op hem leken en dingen net zoals hij deden. Dan zou hij zich niet meer eenzaam hoeven voelen.
Spekkie en Kuuk werkten nog een paar keer samen, want doordat hij zich zo lang niet begrepen en alleen had gevoeld, was hij onzeker geworden. En dat zou hem niet helpen om nieuwe vrienden te maken.
Ze oefenden zijn houding: rechtop lopen in plaats van met zijn snavel naar de grond en zijn schouders voorovergebogen. Ze werkten ook aan zijn zelfvertrouwen. Kuuk leerde waar hij goed in was en dat hij trots op zichzelf mocht zijn. Elke week bloeide hij een beetje meer op.
Het duurde niet lang voordat hij een nieuwe vrienden vond, waar hij helemaal zichzelf mocht en kon zijn. Hij voelde zich verbonden met de andere kippen en kon eindelijk samen spelen. Voor het eerst was hij écht gelukkig. Niet eenzaam meer.
Van een afstand keken Spekkie en Miloe trots naar Kuuk. Ze vonden het jammer dat ze hem niet meer zo vaak zagen, nu hij een nieuwe kippenclub had gevonden. Maar boven alles waren ze blij voor Kuuk.
Eindelijk kon hij zichzelf zijn.
Tip 1 van Spekkie
Kuuk voelt zich vanaf het begin anders dan de rest en ervaart daardoor eenzaamheid en onzekerheid. Hij past niet binnen de groep en trekt zich steeds verder terug. Maar pas wanneer hij erkent dat hij zich niet gelukkig voelt en hulp accepteert, kan hij groeien.
Dankzij Miloe en Spekkie ontdekt hij dat hij niet hoeft te veranderen om ergens bij te horen, maar dat hij simpelweg de juiste dieren moet vinden— dieren waarbij hij wél zichzelf mag zijn.
Voel jij je wel eens eenzaam en heb je het gevoel dat je nergens bij hoort?
Praat hierover met iemand die je vertrouwt en vraag hulp van een volwassene. Zo hoef je het niet alleen te doen.
Tip 2 van Spekkie
Je bent goed zoals je bent! Maar met zelfvertrouwen voel je je veel prettiger. Aan de manier waarop je jouw lichaam beweegt kunnen mensen zien hoe jij je voelt.
Als je jouw hoofd laat hangen, je ogen naar de grond richt en sip je schouders naar voren laat hangen, dan is de kans groot dat mensen denken "oei, die is onzeker. Hij vind zichzelf vast niet leuk genoeg om vrienden mee te zijn"
Probeer dan eens wat anders:
Houd je hoofd hoog en strek je hals een beetje. Steek je kin trots naar voren en recht je rug. Tover een lach op je gezicht en houd je ogen open en kijk trots om je heen"
Wat denk jij dat de mensen om jou heen nu denken?
"Hé, die is leuk! Laten we kijken of we vrienden kunnen worden"
Hoe meer je deze positieve houding oefent, des te beter zal dit gaan.
Meer weten?
Wil jij weten wat spekkie voor jouw dochter of zoon kan betekenen als hij/ zij zich alleen en eenzaam voelt? Neem dan contact op en ik leg je graag uit hoe paardencoaching kan helpen!