Er was eens een mol die diep onder de grond leefde. Hij was een stille, verlegen mol en voelde zich vaak onzeker over zichzelf. Hij vond dat de gangen die hij groef nooit mooi recht waren, en zijn molshopen boven de grond waren volgens hem lelijk en rommelig. Daarom bleef hij zoveel mogelijk verborgen in zijn donkere tunnels en durfde hij bijna nooit naar buiten te komen.

Op een dag liep Anton de mier door het naastgelegen bos, druk bezig met het verzamelen van voedsel voor zijn mierennest. Terwijl hij over de grond scharrelde, zag hij ineens een kleine opening in de aarde. Nieuwsgierig keek hij naar binnen en riep: "Hallo? Is daar iemand?"

De mol, die de stem hoorde, antwoordde aarzelend: "Ja... ik ben hier. Maar wie ben jij?"

"Ik ben Anton, de mier," zei Anton vriendelijk. "Wat doe jij hier zo diep onder de grond? Waarom kom je niet even naar buiten? Het is prachtig weer!"

De mol zuchtte. "Ik blijf liever hier. Mijn gangen zijn niet mooi en mijn molshopen zien er verschrikkelijk uit. Iedereen zal me uitlachen als ze mijn werk zien."

Anton keek verbaasd. "Uitlachen? Maar je werk is heel bijzonder! Jouw gangen en molshopen zijn belangrijk voor de natuur. Misschien zie jij het zelf niet, maar ik ben zeker dat je veel goeds doet."

De mol keek nog steeds somber. "Ik weet het niet, Anton. Ik durf gewoon niet."

Anton dacht even na. "Weet je wat? Ik ken iemand die je misschien kan helpen. Sunny, de wijze pony op de boerderij, is heel goed in advies geven. Misschien kan zij je laten zien hoe waardevol je bent!"

Hoewel de mol aarzelde, stemde hij in om met Anton mee te gaan. Samen groeven ze een veilige tunnel naar de boerderij, waar Sunny rustig in de wei stond te grazen. Toen ze aankwamen, keek Sunny hen met haar vriendelijke ogen aan.

"Hallo daar," hinnikte Sunny. "Wie hebben we hier?"

"Dit is mijn nieuwe vriend, de mol," zei Anton. "Hij voelt zich onzeker over zichzelf en denkt dat zijn werk niet goed genoeg is. Kun jij hem helpen?"

Sunny boog haar hoofd en snuffelde zachtjes naar de mol. "Lieve mol," begon ze, "ik voel dat je hard werkt en je best doet, maar dat je jezelf niet waardeert. Wist je dat jouw gangen de grond luchtig maken, zodat planten beter kunnen groeien? En jouw molshopen zorgen ervoor dat de bodem vruchtbaar blijft. Wat jij doet, is prachtig en belangrijk. Maar ik snap dat je het lastig vindt om dit zelf te zien."

De mol keek haar met grote ogen aan. "Vind je echt dat mijn werk goed is?"

"Absoluut!" zei Sunny met een glimlach. "Maar om je meer zelfvertrouwen te geven, heb ik vijf tips voor je die je elke dag kunt oefenen."

Sunny’s vijf tips voor zelfvertrouwen:

1. Maak een lijst van wat je goed hebt gedaan. Schrijf elke dag op wat je hebt bereikt, hoe klein het ook lijkt.
   
   
2. Praat positief tegen jezelf. Zeg dingen zoals: 'Ik doe mijn best' en 'Mijn werk is waardevol'.
   
   
3. Kijk naar de natuur om je heen. Zie hoe jouw gangen en molshopen helpen om het bos gezond te houden.
   
   
4. Probeer iets nieuws. Durf een andere vorm tunnel te graven of een creatieve molshoop te maken. Experimenteer en ontdek plezier in wat je doet.
   
   
5. Vraag om hulp. Als je onzeker bent, praat dan met een vriend zoals Anton. Samen kun je nieuwe inzichten krijgen.
   
   

De mol luisterde aandachtig en knikte. "Dank je wel, Sunny. Ik zal deze tips proberen. Misschien kan ik mezelf leren waarderen."

De dagen daarna oefende de mol elke tip. Hij begon zijn werk anders te zien en ontdekte dat zijn gangen stevig en nuttig waren. Zijn molshopen zagen er zelfs best kunstzinnig uit! En hoe vaker hij positief over zichzelf dacht, hoe minder hij zich wilde verstoppen.

Op een dag kwam Anton weer langs. "Mol, ik zie dat je tunnels er prachtig uitzien! En die molshoop daar is een echt kunstwerk!". De mol glimlachte. "Dank je, Anton. Dankzij jou en Sunny begin ik te zien dat ik ook kwaliteiten heb. Misschien ben ik toch niet zo slecht in wat ik doe."

En vanaf dat moment durfde de mol steeds vaker naar buiten te komen, trots op het werk dat hij deed en de bijdrage die hij leverde aan de natuur. Sunny bekeek zijn vorderingen van een afstand, ze had meteen al het volle vertrouwen dat het de mol ging lukken. En toen ze in de avond op de paddock stond om te gaan slapen, twinkelde haar ogen toen ze aan de mol dacht. 

De mol heeft gelukkig meer zelfvertrouwen gekregen. Wil jij weten wat Sunny voor jou dochter of zoon kan betekenen? Neem dan contact op en ik leg je graag uit hoe paardencoaching kan helpen!